چگونه نماینده اصلح را انتخاب کنیم قسمت سوم

لرپرس نوشت: درادامه مبحث گذشته بایدعرض کنم : همان گونه که می دانیم، مجلس شورای اسلامی رکن اصلی تصمیم‌گیری و اداره امور کشور است و دو وظیفه کلی «قانونگذاری و نظارتی دارد»

حال چگونه باید نماینده خود را انتخاب کنیم که مجلس شورای اسلامی کارآمدتری داشته باشیم و تصمیمات آن باعث بهبود وضعیت زندگی ما ایرانیان و تحکیم مبانی دینی و اعتقادی و ارزش‌های فرهنگ ایرانی اسل امی در جامعه و ارتقای هر چه بیشتر جایگاه ایران اسلامی در نظام بین‌الملل گردد؟

مجلس به عنوان یکی از ارکان اصلی نظام از جایگاهی ویژه و تاثیر گذاری برخوردار است، شاید بهترین جمله برای درک جایگاه واقعی مجلس سخن امام (ره) باشد که فرمودند: مجلس در راس امور است حال نهادی با این سطح اهمیت باید جایگاه افراد کاردان، متعهد، با شعور، تحصیل کرده و دغدغه مند باشد و مردم پیش از حضور در اتخابات باید شایستگی این افراد را بررسی کنند.

اگر بگویم در دوره های گذشته انتخابات مجلس هیچ گاه به حساسیت دوره فعلی نبوده است اغراق نکرده ام امروز به لطف برخی جریانات در مجلس مردم به خوبی درک کرده اند که عدم مشارکت در انتخابات و یا نداشتن دقت کافی در این زمینه می تواند چه هزینه های هنگفتی را به کشور تحمیل کند و چه افرادی را وارد این نهاد مهم تصمیم گیری کند لذا این ضرورت وجود دارد که در این فرصت باقیمانده تا شروع کارزار رسمی انتخابات تمامی مردم نهایت دقت را در شناخت کاندیدای اصلح خود به عمل آورند

زمان زیادی به انتخابات مجلس یازدهم نمانده و دو وظیفه ی خطیر ، دو تکلیف اساسی بر دوش همه ما است:

تکلیف اول: اصل حضور مردم در انتخابات

اولویت اول «اصل انتخابات» بعنوان نمایشگاهی از مردم سالاری دینی حکومت اسلامی و ضرورت برگزاری آن با شور و حرارت بالاست.

*تکلیف دوم: «انتخاب»

حال ، فرد حاضر شده و رأی میدهد ، اما به چه کسی ؟! اینجا تکلیف دوم مطرح است.رأی دادن به «بهترین» فرد ، «صالح ترین» فرد . پس تکلیف دوم انتخاب صالح ترین است.

انتخاب «اصلح»…

«اصلح» اسم تفضیل است ، یعنی در «مقایسه» مفهوم پیدا میکند، یعنی از بین چند «صالح» بهترین را انتخاب کردن…

«انتخاب اصلح» تکلیف مهم دوم است.اما مسئله ای که مطرح است ، بحث «انتخاب» است.یعنی ما باید از بین چند فرد صالح ، بهترین را ، اصلح را ، انتخاب کنیم.اما چگونه؟ساز و کار این «انتخاب» مهم چیست؟چگونه به بهترین گزینه و بهترین جواب برسیم؟

راه یافتن فرد اصلح چیست؟

بدیهی است که برای یافتن این سؤال و هر سؤال دیگری در حوزه مسائل نظام و انقلاب باید به نماد نظام و علمدار انقلاب یعنی ولی فقیه رجوع کرد .

نظر رهبر انقلاب در این باره تأمل برانگیز است:

«همچنان که اصل انتخابات یک تکلیف الهى است، انتخاب اصلح هم یک تکلیف الهى است. قبلًا هم گفتیم که تفاضل و لو کم باشد، در این قضیه بسیار است. باید بگردید، بین خودتان و خدا حجّت پیدا کنید؛ یعنى بتوانید از راهى بروید که اگر «خداى متعال پرسید شما به چه دلیل به این فرد رأى دادید، بتوانید بگویید به این دلیل. بین خودتان و خدا، دلیل و حجّتى فراهم کنید و بعد با خیال راحت بروید رأى بدهید »

«باید خودتان تحقیق کنید، ملاحظه کنید، دقت کنید، از انسانهای مورد اعتمادتان بپرسید، تا به اصلح برسید و اصلح را انتخاب کنید… نگاه کنید، تشخیص بدهید، اصلح را بشناسید و برای ادای تکلیف، اسم او را به صندوق رأی بیندازید»

اهمیت رأی خود را بدانیم

هر رأی می‌تواند در تعیین سرنوشت انتخابات و در ادامه، در تعیین سرنوشت یک طرح و لایحه مؤثر باشد؛ زیرا این یک یک آرای ماست که به نفع کاندیداها خوانده می شود و در نهایت یکی از آنان که بیشترین آرا به نام او نوشته شد، به عنوان منتخب مردم منطقه به مجلس راه می یابد و این تک تک آرای نمایندگانی که همه ما انتخاب کرده ایم است که در رد یا تصویب یک طرح یا لایحه شمارش می شود و در نهایت با تصویب یا رد آن طرح، زندگی ما بدان پیوند می خورد؛ بنابراین، با به یاد داشتن این ضرب المثل ها که «قطره قطره جمع گردد، وانگهی دریا شود» و «از ماست که برماست»، اهمیت رأی خود را بدانیم.

مغلوب و مقهور تبلیغات نشویم!

در انتخابات، کاندیداهای متعدد با شهرت و توانایی‌های تبلیغاتی مختلف به رقابت با یکدیگر می‌پردازند و سعی می کنند تا با جلب توجه مردم، آرای آنان را به نام خود کنند. طرح های گرافیکی رنگارنگ، شعارهای گوناگون و جذاب، توزیع بروشورهای حاوی زندگی و سوابق علمی ـ شغلی کاندیداها و وعده های انتخاباتی، پخش هدایای تبلیغاتی و اخیراً تبلیغات تصویری در رسانه های مداربسته بخش خصوصی و سایت ها از مهمترین روش های تبلیغات کاندیداهاست.

روشن است که هر کاندیدا با تبلیغات خود، قصد دارد تا به ما بقبولاند که «او» فرد شایسته برای ورود به مجلس است؛ اما در لا به لای این حجم عظیم تبلیغات، این ماییم که باید مقهور نشویم و کسی را که شایسته نمایندگی ما در مجلس شورای اسلامی است، انتخاب کنیم.

با ذکر برخی شیوه ها و ادعاهای رایج کاندیداها در تبلیغات، پیشاپیش تأمل در آنها، شناخت واقعیت و انتخاب کاندیدای اصلح را مورد تأکید قرار می دهیم.

* ادعای از طبقه متوسط، ساده زیست بودن یا مستقل از احزاب و گروه های ذی نفوذ: اگر کاندیدایی با تبلیغات «بسیار پرهزینه»، خود را این گونه معرفی کند، مصداق این ضرب المثل است: «قسم حضرت عباس را باور کنیم یا دم خروس را»؟!

 ذکر نسب خانوادگی:

برادر، فرزند، نواده یا عروس یا داماد شهید یا یک شخصیت مشهور دینی، علمی، فرهنگی یا سیاسی بودن از جمله تبلیغاتی است که برخی از کاندیداها در تبلیغات خود از آن استفاده می کنند. این نسبت هر چند می تواند نشانه مقبولیت اجتماعی فرد باشد، نباید ما را از ملاکهای فردی وی غافل کند؛ زیرا از فضل پدر، پسر چه حاصل! ملاک ما برای انتخاب وی برای نمایندگی مجلس، باید حسن شهرت خود او و توانایی ها و شایستگی های فردی وی باشد.

سوابق شغلی متعدد:

برخی از کاندیداها با ذکر سوابق شغلی بسیار برای خود، آن را نشانه تخصص و توانایی خود معرفی می کنند که این مسأله نیز جای تأمل دارد؛ اگر این سوابق شغلی، «دراز مدت»، «در حوزه تخصصی فرد»، «به سوی مسئولیت های مهم تر و بالاتر» و «با موفقیت چشمگیر» باشد، نشانه توانایی و کفایت وی است؛ اما اگر شغل های پی در پی وی، «در حوزه های گوناگون و بدون ارتباط با تخصص وی»، «کوتاه مدت»، «با فراز و نشیب» و «بدون دستاورد خاص» باشد، مزیت محسوب نمی شود.

 احراز چند شغل:

یکی دیگر از شیوه های تبلیغاتی مرسوم کاندیداها، ذکر چند مقام و مسئولیت به عنوان «شغل های فعلی» است. با توجه به اهمیت مسئولیت نمایندگی مجلس ـ که به تنهایی وقت بسیاری می طلبد ـ چند شغل دیگر داشتن نه تنها مزیت نیست، بلکه در صورت تداوم این شغل ها در دوره نمایندگی، فرد را از انجام وظیفه نمایندگی بازمی دارد؛ زیرا به گفته خواجه نظام الملک طوسی در سیاستنامه: «کسی که به دو کار مشغول باشد، پیوسته یک کار ناکرده آید یا هر دو کار».

 مستقل یا حزبی بودن:

همه کاندیداها در سه دسته «مستقل»، «مورد حمایت گروه ها» و «عضو حزب» جای می گیرند و هر یک به نوعی سعی می کنند این موضوع را به عنوان یک مزیت تبلیغ نمایند؛ در حالی که هیچ یک از این سه موضوع به خودی خود مزیت نیست و باید به شاخص های دیگر نگریست.

ادامه دارد....

علی سرابی یاقوند

#علیانوشت :

شعردلدادگی 

شکر الله که هنوز اهل ولایت هستم 

گوش بفرمان ولی حامی ملت هستم

 روزیکه باسیدعلی پیمان یاری بستم

در برابرحوادث عهد خود را نگسستم 

چونکه میدانم وصی حضرت دلداراست

جانشین حضرت مهدی و پرچمدار است

میرسد روزیکه اشکار می شودبرهمگان

ساده زیستی و درستی همه کردارشان

رهبری که در شجاعت بدون همتا بوده

درسیاست عاری از دورنگی یا ریا بوده 

نام او وحشت به جان دشمنان انداخته

چون که ازعاشورا ایستادگی را آموخته

شکر الله که مرید رهبری فرزانه ام 

گرد شمع حکمت او همیشه پروانه ام 

ناخدایی که در گرداب سهمگین زمان 

می تابد نور امید در رفتار و کلامشان

در حکومت داری مانند امیر عاشقان 

حمایت میکندازحق وحقوق محرومان

تا نفس در سینه علیا باشد ماندگار

دفاع از سید علی بوده برایش افتخار

شاعرونویسنده: #علی_سرابی_یاقوند

#پایگاه_تحلیلی_خبری_لرپرس 

انتهای خبر/ 

باسلام همانطورکه مستحضرهستید درخصوص انتخاب افراد برای نماینده مجلس شدن باید دارای یکسری خصوصیات باشد که مردم به آن رای دهند لذا برهمین اصل برآن شده تا در چهار فسمت این فاکتورهارا تقدیم حضورتان کرده امیدوارم بتوانیم آنشخص که لایق بوده را راهی بهارستان نماییم...

بعد از پايان پروسه ثبت نام و بررسي صلاحيت نوبت شناخت مردم و انتخاب كانديداي اصلح و كارآمد براي صحنه قانونگذاري در كشور است ؛ يك نماينده ارزشي چه اصولگرا و چه اصلا ح طلب و چه مستقل بايستي اين ويژگي ها را داشته باشد تا بتواند وظيفه خطير نمايندگي را به خوبي انجام دهد.

1- امانتدارباشد

طبق اين آيه قرآن كريم مومنين افرادي هستند كه امانتدار هستند و نماينده بايد مومن باشد و در نتيجه امانتدار ملت «الذين لا ماناتهم و عهدهم راعون» نماينده مجلس بايستي امانت مردم را كه همان نمايندگي از سوي آنان است با تمامي توان انجام داده و هرگز بازيچه مثلت شوم زر و زور و تزوير قرار نگيرد.

2- شناخت مطالبات مردم وپیگیری مستمرتاحصول نتیجه

او بايستي در دفاتر مردمي خود نماينده هايي به كار گماشته تا درد دل مردم و مشكلا ت آنان را رصد كرده و به طور مستمر به او گزارش داده تا او در وظيفه نظارتي خود مطالبات به حق آنان را با قاطعيت تمام پيگيري نمايد.

3- صداقت در تمام جهات 

او بايستي با صداقت با موكلا ن خود ارتباط برقرار كرده و هرگز به آنان ناسپاسي نكرده و پشت به آنان ننمايد و از ارائه آمارهاي ناصحيح كه اين روزها مد شده است اجتناب نمايد.

4- وكيل الدوله نبودن

او هرگز به خاطر هواي نفس و دنيا و مصلحت هاي دنيايي نبايستي در مقابل خطاهاي آشكار دولت و قانون گريزي آن سكوت نمايد بلكه بايستي با نطق هاي مستدل به دولت و دولتمردان تذكر داده و مسير صحيح را به آنان بنماياند.

5- عمل به گفته ها و قول خود

بر طبق اين آيه قرآن كريم كه « يا ايهاالذين آمنو لم تقولون مالا تفعلون كبرمقتا عندالله ان تقولو مالا تفعلون» او بايد به مردم قولي را بدهد كه بتواند به آن عمل نمايد نه به خاطر راي آوردن، آنها را مانند خيلي از دولتمردان فعلي سركار گذاشته و به وعده هاي فريبنده دلخوش نمايد. او بايد بداند كه بالا خره مردم به حقيقت دست پيدا خواهند كرد.

6- آگاه و متخصص در مسايل سياسي اجتماعي فرهنگي و اقتصادي

يك نماينده كه اشراف به مسايل نداشته باشد اولا مقام نمايندگي را غصب كرده و ثانيا خيلي زود بازي بازيگران را مي خورد.

7- الگو بودن به لحاظ اخلا قي و شخصيتي

8- وام دار مراكز قدرت و ثروت نباشد

نماينده بايد رسالت معنوي و مردمي خود را در پيشگاه خداوند به خوبي انجام داده و به سوگندي كه به قرآن كريم ياد كرده وفادار باشد.

9- زاهد بودن در زندگي دنيوي

امام علي(ع) در نامه 45 نهج البلا غه خطاب به والي خود عثمان ابن حنيف كه ظاهرا به فرمايش حضرت خطا كرده و دعوت مهماني اشراف را قبول كرده و موجبات ناراحتي توده مردم را فراهم كرده مي فرمايد«اي عثمان ابن حنيف شنيده ام كه تو را به مهماني خاصي دعوت كرده اند و تو شتابان رفته اي و خورش هاي رنگارنگ خورده ايآيا در آن لحظه نمي دانستي كه تحت حكومت تو مردمي هستند كه حتي يكبار سيري را به ياد ندارند… اي عثمان ابن حنيف هركس را مولا يي است و من مولا ي تو هستم. من در حالي كه مي توانستم عسل مصفا بخورم به دو قرص نان جو اكتفا كرده ام. تو نمي تواني مثل من باشي اما حداقل حدود حكومت علي را رعايت كن. نمايندگان بايستي زندگي ساده و مردمي داشته باشند همانند حضرت امام و مقام معظم رهبري. تا درد مردم را بفهمند و فشار سنگين تورم را كه شانه هاي آنان را خرد كرده احساس كنند و آن وقت مي توانند وظيفه خود را انجام دهند.

10- اسير مكتب توجيه و مصلحت انديشي ريا كارانه نشدن

او بايد بداند كه وظيفه «امر به معروف و نهي از منكر» به خصوص در مقابل انحرافات قانوني دولتمردان يك وظيفه است و نبايد هرگز به توجيه وضعيت موجود بپردازد مگر در موارد خاص كه ربط به امنيت كشور داشته باشد. او نبايد به خاطر راي آوردن در دوره بعد حقيقت را فداي مصلحت كند و بداند كه اولا در پيشگاه خداوند مسوول بوده و ثانيا اگر وظيفه خود را خوب انجام دهد مردم فهيم و قدرشناس ايران از او حمايت خواهند كرد و او نيازي به حمايت قدرتمندان نخواهد داشت.

11-برنامه داشتن و با هدف بودن 

اوبايستي قبل از انتخابات يك برنامه قوي و كارشناسي شده در همه ابعاد با مشورت متخصصان متعهد ونخبگان حزب سياسي كه از سوي آنان حمايت شده فراهم نمايد. افسوس كه جاي احزاب فراگير خالي است و دولت ها احزاب را سدي در مقابل قانون گريزي خود مي دانند. همه مي دانند كه در نظام دموكراسي و سيستم پارلماني ضرورت احزاب فراگير يك اصل است.

12-عدم سكوت در برابر انحرافات قانوني دولتي كه برخاسته از تشكيلا ت سياسي خود اوست

13-نماينده بايد شجاع بوده و اسير تهديدهاي قدرت هاي شيطاني نشود

اميد كه مردم ما در اين برهه حساس در انتخابات شركت كرده و نمايندگاني با اين خصوصيات را دراین دوره مجلس شوراي اسلامي انتخاب نمايند.

ادامه دارد... 

علی سرابی یاقوند

انتهای خبر/

#علیانوشت

 #توسل

باز آمد شب استغاثه های دل من 

باز هم موج دعاپیچیده درساحل من

باز در حسینه نشسته ام به این امید

که مرانجات دهی از مکرشیطان پلید

باز دستان من و یک آسمان نوای غم 

باز با ندبه ببین ذکر توسل  به لبم

باز چشمان من ایستاده کنار انتظار

تا بچینم گل استجابت را بنام یار 

بازهم درسبدعشق صلوات را چیدم

چونکه بادا کلید تمامی آرزو و امیدم

بارها باحسرت از کوچه ی یار کردم گذر

بارها از سر شب ناله زدم تابه سحر

 یا رب امشب نظری کن توبه چشمان ترم

چون تویی تنها امید این دل  پر آذرم 

یا رب جز درگاه پاک تو به کجا بروم 

بی تو من باغصه های روزگار همسفرم  

گرچه یا رب ناتوان و خسته و زار ذلیلم

دل به امید توبستم رحمتت بادا دلیلم 

بارها گذشتی تو از تمام خطاها در کردارم

بارهاتوبه شکستن شده آیینه ای در رفتارم

امشب از جام شرابت جرعه نوش مستم کن

در مسیر خوب رویان فارغ از هستم کن 

یارب از مهدی زهرا من ندارم خبری 

انتظار در انتظار برجانم زده شرری

 حرف علیا همین است در فصلی غریب

حیرانم تا طلوع  أَلَیسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ

شاعر ونویسنده : #علی_سرابی_یاقوند 

آیا قیام امام زمان(عج) در آخرالزمان با «شمشیر» است؟

انقلاب امام زمان(عج) در پاره‌ای از قسمت‌ها یک انقلاب خونین خواهد بود و خون‌های کثیف کالبد جامعه بشری با تیغ او بیرون خواهد ریخت، ولی مفهوم این سخن آن نیست که او بی‌حساب خون می‌ریزد و بی‌دلیل می‌کشد.

یکی از سؤالاتی که درباره مهدویت و عصر ظهور پرسیده می‌شود، این است که آیا امام زمان(عج) با شمشیر قیام می‌کنند.

*مفهوم شمشیر

تنها این سؤال باقی می‌ماند که پس این همه تغییرات مربوط به «قیام به شمشیر» در مورد مهدی(عج) چه مفهومی دارد؟ حتی در دعاهایی که درس آمادگی برای شرکت در این جهاد آزادی‌بخش بزرگ می‌دهد انتظار آن روز را می‌کشیم که با شمشیر کشیده «شاهراً سفیه» در صفوف این مجاهدین قرار گیریم.

اما حقیقت این است که «شمشیر» همیشه کنایه از قدرت و نیروی نظامی بوده و هست همانگونه که «قلم» کنایه از علم و فرهنگ است، شک نیست که حتی در میدان جنگ‌های سنتی پیشین سلاح‌های مختلفی جز شمشیر به کار می‌رفته، همچون تیر و نیزه و خنجر، ولی همواره می‌گویند اگر در برابر فلان موضوع سر تسلیم فرود نیارید «حواله شما با شمشیر است» یا گفته می‌شد «به زور شمشیر حق خود را می‌گیریم» یا از قدیم معروف بوده «کشور با دو چیز اداره می‌شود، قلم و شمشیر» و همه اینها جنبه سمبولیک دارد و مفهوم آن تکیه بر قدرت و استفاده از نیروی نظامی است.

ضرب‌المثل‌های زیادی امروز در این زمینه در دست است:

می‌گویند: «فلان کس شمشیر را از روبسته!» یعنی، آشکارا قدرت‌نمایی می‌کند.

«شمشیر میان ما و شما حکومت خواهد کرد!» اشاره به اینکه جز از راه جنگ مسأله حل نمی‌شود.

«شمشیرها را غلاف نمی‌کنیم تا به هدف برسیم!» کنایه از اینکه مبارزه را تا آخر ادامه خواهیم داد.

«فلان کس شمشیرش را غلاف کرده!» یعنی، دست از مبارزه برداشته است.

فلان کس شمشیر دو دم است!»، یعنی از دو سو مبارزه می‌کند.

در تمام این تعبیرات، شمشیر کنایه از قدرت و مبارزه است؛ در روایات اسلامی نیز می‌خوانیم: «الجنه تحت ظلال السیوف»؛ بهشت در سایه شمشیرهاست، «السیوف مقالید الجنه»؛ شمشیرها کلیدهای بهشتند!

همه اینها اشاره به جهاد و جانبازی و استفاده از قدرت است و این‌گونه تعبیرات سمبولیک از «شمشیر» یا «قلم» در زبان‌های مختلف فراوان است.

از اینجا روشن می‌شود که منظور از قیام مهدی(عج) به سیف، همان اتکای بر قدرت است؛ برای اینکه گمان نشود که این مصلح بزرگ آسمانی به شکل یک معلم، یا یک واعظ و یا راهنمای مسائل اجتماعی ظاهر می‌شود و رسالت او تنها اندرز دادن مردم است.

بلکه او یک رهبر دورنگر و دوراندیشی است که نخست از حربه منطق بهره‌گیری کافی می‌کند و آنجا که گفتار حق سودی نبخشد که در مورد بسیاری از زورگویان و جباران سودی هم نخواهد داد، دست به شمشیر می‌کند؛ یعنی متوسل به قدرت می‌شود و ستمکاران را بر سرجای خودشان می‌نشاند یا در صورت لزوم، وجود کثیفشان را از سر راه برمی‌دارد و شک نیست که برای اصلاح گروهی از مردم جز این راهی نیست که گفته‌اند: «الناس لا یفیمهم الا السیف»؛ کار مردم جز با شمشیر راست نشود!

و به تعبیر دیگر، او تنها وظیفه‌اش روشنگری و ارائه راه نیست، بلکه وظیفه مهمترش ـ علاوه بر این ـ اجرای قوانین الهی و به ثمر رساندن انقلاب تکاملی اسلام و رساندن به مقصد و ایصال به مطلوب است.

گرچه از گفتار بالا این نکته نیز روشن شد، ولی تصریح به آن لازم به نظر می‌رسد که برخلاف پندار بعضی کوته‌فکران که چنین می‌پندارند، او به هنگام قیامش بی‌مقدمه دست به سلاح می‌برد و طبق آن افسانه دروغین «آنقدر خون می‌ریزد که خون به رکابش می‌رسد!» نخست از طریق رهبری فکری و روشنگری در همه زمینه‌ها می‌پردازد.

به تعبیرسازی مذهبی «اتمام حجت» می‌کند، آن چنان که هر کس کمتری آمادگی برای پذیرا شدن منطقی آیین حق داشته باشد روشن شود و تنها کسانی باقی بمانند که جز از طریق توسل به زور و خشونت اصلاح‌پذیر نیستند.

از قرائن روشن بر این موضوع ـ گذشته از اینکه دلیلش با خود آن است ـ اینکه می‌دانیم روش او روش پیامبر اسلام(ص) است؛ او ۱۳ سال تمام در مکه به دعوت پنهان و آشکار مشغول بود و آنها که پذیرای حق بودند، گرد او را گرفتند؛ ولی گردنکشان یاغی و زورمند که اکثریت توده نادان را به دنبال خود می‌کشانیدند در برابرش بپا خاستند و او به ناچار به مدینه آمد و با تشکیل حکومت اسلامی و فراهم ساختن قدرت، در برابر آن‌ها ایستاد و راه خود به سوی یک دعوت عمومی گشود.

گرچه در زمینه دعوت اسلام نیز سمپاشی زیاد شده که آیین شمشیر است، ولی بهترین سندی که امروز در برابر آنها در دست است و خوشبختانه نتوانسته‌اند آن را بپوشانند یا از میان ببرند همین قرآن است.

اگر چهره اسلام یک چهره توسل به خشونت و زور بود، در قرآن برای اثبات حقایق این همه استدلال نمی‌شد؛ این همه در موضوع خداشناسی و معاد دو اصل اساسی اسلام تکیه روی دلایل گوناگون نمی‌شد؛ این همه متفکران و صاحبان عقل و اندیشه را به داوری نمی‌طلبید؛ این همه سخن از علم و دانش نمی‌گفت؛ یک رژیم خشن نظامی استدلال نمی‌فهمد و حتی به هنگام توسل به زور نیز موضع خود را با دلایل منطقی به عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر مشخص می‌سازد.

به هر حال، او در این روش همانند پیامبر(ص) عمل می‌کند، به اضافه اینکه در عصر او سطح افکار عمومی بالاتر آمده و توسل به منطق ضرورت بیشتری دارد، همان‌گونه که در برابر خشونت روزافزون گردنکشان زورگو، خشونت لازم است.

مسلماً انقلاب او در پاره‌ای از قسمت‌ها یک انقلاب خونین خواهد بود و خون‌های کثیف کالبد جامعه بشری با تیغ او بیرون خواهد ریخت و در هیچ جامعه فاسدی جز از این راه اصلاحات بنیادی مایه نخواهد گرفت؛ ولی مفهوم این سخن آن نیست که او بی‌حساب خون می‌ریزد و بی‌دلیل می‌کشد؛ درست همانند طبیبی است که در خون گرفتن از کالبد بیمار نهایت دقت را به عمل می‌آورد!

منبع:*کتاب «حکومت جهانی مهدی-آیت الله مکارم شیرازی» به نقل ازپایگاه راقبون

انتهای خبر/